dinsdag 6 maart 2018

Een winnend setje!

Veel stof hebben of eerlijk gezegd héél véél stof hebben, waarvan veel van 1 metertje.

In het begin van mijn nieuwe hobby, kocht ik regelmatig 1 metertje stof en daar kon ik perfect een kleedje uit maken voor Zoë. Maar aangezien kinderen groeien als kool en de tijd niet blijft stilstaan, moet ik op zoek naar nieuwe patronen en projectjes om deze stoffen te kunnen verwerken.

Enkele avonden na elkaar werden alle tijdschriften en naaiboeken die ik in mijn bezit heb bekeken en uitgepluisd op zoek naar nieuwe ideeën en patronen. 
Ik kwam een trui met knopen tegen in het boek stof-voor-durf-het-zelvers 2 die van in het begin mijn ogen uitstak. Maar door mijn angst voor tricot durfde ik er nooit aan beginnen.

Onlangs heb ik mijn stoute schoenen aangetrokken en heb ik enkele kledingstukken voor mezelf in tricot gemaakt. Hierdoor is mijn vrees voor tricot als regen voor de zon verdwenen. En opeens ging er een veel grotere wereld voor me open.

Angst aan de kant, stofjes uitzoeken en naaien maar!!
En dit is het resultaat. De trui met knopen uit SVDHZ en een eenvoudig gevoerd rimpelrokje op een elastiek. Meer moet dat soms niet zijn om tot een mooi geheel te komen. :-)





Zoë wou het meteen aanhouden en dat betekent dat ze content is :-)

Lang gezocht om passende knoopjes te vinden en geen gevonden in mijn voorraad. Dat hebben we dan maar opgelost door een knoopje met de gebruikte stof te overtrekken.


Om het allemaal een beetje 'professioneler' te laten lijken werd er nog een labeltje in leer bevestigd.


Dus voor iedereen met meisjes en die een teveel aan één-meter stofjes hebben, zou ik zeggen, maak ook zo'n topsetje en laat een berichtje hieronder achter. Dan kom ik zeker eens piepen.

Het katoentje lag al een tijdje in mijn kast en de sweaterstof heb ik onlangs bij Lavie Ebbel gekocht in Velzeke. Gezellig winkeltje en een super lieve madame!!

Tot later en stiekem ben ik heel blij om terug actief te zijn!
Sofie

zondag 4 maart 2018

I'm back!!

Zo af en toe zet ik blogberichten klaar om te publiceren, waarbij ik enkel nog de foto's moet toevoegen en klaar. En in al deze soort blogberichten spreek ik van een nieuwe naaistart, maar om één of andere reden zijn ze nooit online gekomen. Deze kwam ik vandaag terug tegen en wil ik toch met jullie delen. Ik kan ondertussen zeggen dat de naaimachine effectief weer in gang is geschoten en ik jullie binnenkort terug kan laten kennis maken met mijn nieuwe (of ondertussen al oude) naaisels.
Veel leesplezier!!

En toen waren er maanden voorbij zonder dat ik het door had. Al maanden roept mijn naaimachine mij, ligt bijna te smeken om haar te laten ronken van plezier..maar ik had geen zin, niets, geen goesting, het was even volledig weg.. Mijn stofjes werden nog steeds liefkozend geaaid, maar de naaimachine negeerde ik helemaal. Zonde eigenlijk.

Ik geef toe, het waren niet de gemakkelijkste jaren de voorbije 2 jaar. Hier en daar tegenslag in onze dichte familie..zorgen maken om mensen wie je graag ziet..jezelf even volledig wegcijferen. Uit liefde, want uiteindelijk draait het daar allemaal om. De mensen die je graag ziet en waarvan je stellig gelooft dat je zonder hun ook niet zou verder kunnen.
Dit in combinatie met steeds terugkomende rugpijn hebben ervoor gezorgd dat ik even van de 'wereldwijde' radar verdween.

Maar genoeg van mijn melancholieke gedachten/gevoelens, want opeens was er die drang om te naaien terug. Eerst verplicht, maar nu terug uit ontspanning, nood, die roep, weet je wel?
Mijn eerste schop onder mijn kont was het juffencadeau. Elk jaar wordt er hier trouw genaaid voor de juffen die zich een heel jaar ingezet hebben om onze koters nieuwe dingen te leren, hun te laten schitteren in hun capaciteiten, maar ook bijsturen en ondersteuning geven waar nodig.
F*CK, was het toen ik besefte dat ik nog twee dagen had om de kids en mezelf aan het werk te zetten. En wetende dat ik mezelf vorig jaar plechtig heb laten beloven dat ik dit jaar het niet ging uitstellen tot het allerlaatste moment. Onverbeterlijk, ik weet het. Dat is zo'n eigenschap van mij dat ik niet koester, maar eveneens niet echt kwijtraak ook ;-)

Maar ik genoot, om de stof door mijn vingers te laten glijden, het geluid van het knippen in de stof en het ronken van de machine. En met veel plezier en vreugde rolde er eindelijk nog iets van onder de naaimachine. Twee schriftenhoesjes voor de juffen van Zoë en Liam. Niet meteen het moeilijkste, maar ik heb nooit gezegd dat simpel niet mooi kan zijn. ;-)

De naam erop met de cameo (my god, i love that cutter!!) en niet vergeten de kids nog iets persoonlijks laten maken.
Pinterest openen en kiezen maar. Ze hebben zelf gekozen voor deze kaart en ik vind het geweldig! Liam hier en daar wat moeten helpen, maar het resultaat is bij allebei gewoonweg schattig.


 


Nog een flesje bubbels erbij en ze konden met een welgemeende dank u wel afscheid nemen van het voorbije schooljaar!

Bedankt voor het lezen en hopelijk deze keer tot vlug!!
Sofie